BAHÇELİ EVİM
Hayatımın bundan sonrasını geçireğim eve girerken üzerimde tedirginlik ve korku taşıyordum .
Bembeyaz gelinliğin içinde iki katlı bahçeli evin merdivenlerinden çıkarken bu düşünceler beni esir almıştı sanki
Nişanlık dönemim çok fazla sürmemişti. O yüzden de , Onların yaşam tarzlarına uyum sağlamakta.
İlk zamanlar, sıkıntı çekeceğimi biliyordum. Evin ön bahçesi Güllerle doluydu Aralarına ekilen çilekler, giriş kapısının hemen yanındaki kiraz ağacı, Onu takip eden ilkbaharda
kokularını yayan hanım eli çiçeği ve bahçenin en sonunda bulunan asma ile bütünlük sağlıyordu.
Arka bahçedeki Vişne ağacı ve hemen az ötesinde kalın gövdesiyle en güzel meyveyi vermeye çalışan dut ağacı vardı.
Evin tek erkek çocuğu olarak eşimin o evde oturması kaçınılmazdı. İlk başlarda, beraber yaşama fikrini kabul etmesem de kabullenmiştim bu durumu.
Daha on sekiz yaşında bir çocuktum Gerçi bizden önceki kuşağı kıyasladığımda, epey olğun hissediyordum kendimi.
Memurdum ve çalışan bir Türk kadınıydım. Bu bile her türlü zorluğu göğüslemem için iyi bir sebepti.
Düğün bitmiş, ve ben ailemi, özellikle de bana çok düşkün olan babamdan ayrılırken göz yaşlarımı tutamamıştım.
O ana kadar evliliğin ciddiyetini anlamıştım. sanıyorum Ağlayarak, bundan sonraki yaşamımda birlikte olcağım erkeğin yani eşimin koluna girerek evimize gelmiştim.
Kapıyı açtık ve girdik. O güne kadar hazırlıklar için girdiğim ev, ilk önce çok yabancı gelmişti gözüme Sonraki günlerde, iyice benimsemiştim. orası benim yuvamdı ve kötü günler geçireceğim.
Kızım o evde doğdu altı yaşına kadar o evde oturduk Ağladığım günlede geçti güldüğüm çok mutlu olduğum zamanlarda Bir süre sonra aile nedenler yüzünden o evden çıktık ve Lojmana oturduk Sonra kendi evimizi aldık.
Uzun bir süredir boynu büyük kalan evimiz, evimizle birlikte anılarımız bizi terk edecekler çok yakın bir zamanda.
Bu haberi aldığımda, içimde burukluk hissettim. Halbuki, ben oraya çok sonra gelmiştim yüzüne baktım oda buruktu itiraf etmesede üzgündü .
Çocukluğuna, gençliğine dair bütün hatıraları oradaydı çünkü Bür sürü anısını anlatmıştı bana Onlardan ancak bir kaçını kaleme alabildim.
İtiraf ediyorum kiremit çatılı ev Ben de çok sevmişim seni. farkında değilmişim O başka anılarımızı odalarında barındırmaya devam et Güle, güle Uğurlar olsun. Önünden geçtiğimde bizim olmadığını bile bile gülümseyeceğim.
Uzaktan bakmakda yetecek bana Acı verse de Babam dan kalan evdir anlattığım bakımı için hergün giderek artan masraf olduğu için kararla satıldı.
Konuk yazar ZERRİN_CE
Follow @AlpWebSite
Bizi Takip Edin
Tweetle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder