Rek.+ Hayvan barınak

Yasaklı Site

18 Nisan 2015 Cumartesi

BAHÇELİ EVİM ( MAKALE)


BAHÇELİ   EVİM

Hayatımın   bundan  sonrasını  geçireğim  eve girerken  üzerimde  tedirginlik  ve  korku  taşıyordum .
Bembeyaz  gelinliğin  içinde  iki  katlı  bahçeli  evin  merdivenlerinden  çıkarken  bu  düşünceler beni  esir almıştı   sanki
Nişanlık  dönemim   çok  fazla  sürmemişti.   O yüzden de ,  Onların  yaşam   tarzlarına uyum sağlamakta.

İlk  zamanlar,  sıkıntı  çekeceğimi  biliyordum. Evin  ön bahçesi   Güllerle  doluydu  Aralarına  ekilen  çilekler,  giriş  kapısının  hemen  yanındaki   kiraz  ağacı,   Onu  takip  eden  ilkbaharda 
kokularını   yayan  hanım eli  çiçeği    ve   bahçenin  en sonunda   bulunan   asma  ile   bütünlük  sağlıyordu.

Arka  bahçedeki   Vişne  ağacı  ve hemen   az  ötesinde   kalın  gövdesiyle  en  güzel  meyveyi  vermeye  çalışan  dut   ağacı  vardı.
Evin  tek  erkek   çocuğu   olarak  eşimin  o  evde  oturması   kaçınılmazdı. İlk  başlarda,  beraber yaşama   fikrini   kabul   etmesem  de  kabullenmiştim  bu  durumu.

Daha  on sekiz  yaşında  bir  çocuktum   Gerçi  bizden  önceki   kuşağı  kıyasladığımda,  epey  olğun  hissediyordum  kendimi.
Memurdum  ve  çalışan  bir  Türk  kadınıydım.   Bu  bile   her  türlü  zorluğu  göğüslemem  için  iyi bir sebepti.


Düğün  bitmiş,  ve  ben  ailemi,  özellikle  de   bana  çok  düşkün  olan  babamdan  ayrılırken  göz  yaşlarımı  tutamamıştım.
O ana kadar  evliliğin   ciddiyetini   anlamıştım.  sanıyorum    Ağlayarak,  bundan  sonraki  yaşamımda   birlikte  olcağım   erkeğin  yani   eşimin   koluna  girerek    evimize   gelmiştim.

Kapıyı  açtık ve  girdik.  O güne    kadar  hazırlıklar için   girdiğim ev,  ilk  önce  çok  yabancı  gelmişti  gözüme   Sonraki  günlerde,  iyice   benimsemiştim.  orası  benim  yuvamdı  ve  kötü  günler geçireceğim.

Kızım  o  evde  doğdu   altı  yaşına  kadar  o  evde  oturduk  Ağladığım  günlede  geçti  güldüğüm  çok  mutlu  olduğum   zamanlarda  Bir  süre sonra  aile  nedenler  yüzünden  o  evden  çıktık  ve Lojmana  oturduk    Sonra  kendi  evimizi  aldık.

Uzun    bir  süredir   boynu   büyük   kalan  evimiz,  evimizle  birlikte  anılarımız  bizi  terk edecekler   çok  yakın   bir  zamanda.
Bu  haberi   aldığımda,   içimde  burukluk  hissettim.  Halbuki,  ben  oraya  çok  sonra  gelmiştim yüzüne  baktım    oda  buruktu   itiraf   etmesede  üzgündü .


Çocukluğuna,   gençliğine   dair  bütün   hatıraları  oradaydı  çünkü   Bür  sürü  anısını anlatmıştı  bana   Onlardan    ancak  bir   kaçını   kaleme   alabildim.

İtiraf  ediyorum   kiremit   çatılı   ev   Ben  de çok  sevmişim   seni.   farkında  değilmişim O başka anılarımızı    odalarında  barındırmaya   devam  et    Güle,  güle   Uğurlar  olsun. Önünden  geçtiğimde   bizim  olmadığını   bile  bile  gülümseyeceğim. 

Uzaktan  bakmakda   yetecek   bana   Acı  verse  de  Babam  dan  kalan  evdir   anlattığım  bakımı  için   hergün   giderek    artan   masraf  olduğu  için  kararla  satıldı. 

Konuk  yazar ZERRİN_CE




Bizi Takip Edin

Share

Hiç yorum yok: